“Peygamber Efendimiz’in (asm) sahâbelerinden olan Hz. Alkâme (ra) çokça namaza düşkün, hayır ve hasenâtı pek sever birisiydi. Tutulduğu ağır bir hastalık kendisini ölümle karşı karşıya getirdi ve Hz.Alkâme son nefeslerini yaşamaya başladı.
İşte o sırada orada bulunan Hz.Ali (ra) ne kadar kelime-i şehâdet getirirse getirsin Alkâme’nin bir türlü dili açılmıyordu. Durumu haber alan Peygamberimiz, Alkâme’nin yaşlı anne babasının olup olmadığını sordu. İhtiyar bir annesinin olduğunu duyunca annesinin oğluna dargın olmasından dolayı Alkâme’nin dilinin açılmadığını söyledi. Hakîkaten de annesine sordu, annesi de oğluna dargın olduğunu söyledi.
Bunun üzerine Peygamberimiz (asm) sahâbelerine, “Gidiniz, odun ve çalı çırpı getiriniz, Alkâme’yi yakacağım!” diyince Alkâme’nin annesi üzüntüsünden ağlamaya başladı.
Bunun üzerine Sevgili Peygamberimiz: “Allah’ın azâbı çok şiddetli ve devamlıdır. Dünya ateşine hiç mi hiç benzemez. Sen eğer evlâdının ateşte yanmasını istemiyorsan, Alkâme’den hoşnut ve râzı olmalısın. Ve annelik hakkını ona helâl etmelisin, tâ ki evlâdın, ciğerpâren Cehennem ateşinde yanmasın. Nefsim kudret elinde olan Rabbime yemin ederim ki... Sen eğer Alkâme’ye hakkını helâl etmezsen ondan hoşnut ve râzı olmazsan, onun namaz ve duâsı hayır ve sadakası onu aslâ azaptan kurtarmaz. İşte bak böyle dili tutulur ve son nefesinde kelime-i şehâdet getiremez!”
Bunları duyan merhametli anne ise şöyle yalvardı: “Ya Resûlâllah! Allah’ı ve seni ve bu etrafındaki mübârek Sahâbe-i Kirâmı şahit tutarım ki ben oğlum Alkâme’den râzı oldum ve ona annelik hakkımı helâl ettim, helâl ettim, helâl ettim! Âhirette oğlumdan dâvâcı olmayacağım” dedi.
Tam bu sırada Peygamberimiz (asm) Hz.Bilâl’i (ra) Alkâme’nin yanına gönderdi. Hz. Bilâl hayretler içerisinde kaldı. Alkâme gürül gürül Kelime-i Şehâdet getiriyordu.”
(Kitab-u’l-Kebâir, Zehebî, s.44)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder